எனக்குள் யார் யாரோ

மௌனம் போர்த்திய வாசிப்பு அறையின்

புத்தக அடுக்குகளில்

ஆண்டாண்டு காலமாய்

அவர்கள்

பொறுமையாய்க் காத்திருக்கிறார்கள்

உள்நுழையும் காலடி ஓசைக்காக

ஏக்கங்களைச் சுமந்தபடி

அவர்களின் காத்திருப்பு நீளுகிறது

முகம் தெரியாத அவர்களின் குரல்

மௌன அலைவரிசையில்

அறையெங்கும் உரத்து ஒலிக்கிறது

உள்நுழைந்து ஆசையாய்

புத்தகப் பக்கங்களைப் புரட்டுகையில்

கண்விழித்து கனிவாய்

என்னை நெருங்குகிறார்கள்

அவர்களைக் கைகுலுக்கி வரவேற்கிறேன்

என்னுள் நுழையும் அவர்களுக்கு

என் இதயத்தைத் திறந்து வைக்கிறேன்

கையோடு கொண்டு வந்த எதைஎதையோ

எனக்குள் பரிமாறுகிறார்கள்

அவர்களைப் பிரிந்த பிறகும்

அவர்களோடு கழிந்த நாட்கள்

இன்னும் தேங்கிக் கிடக்கின்றன

என்னுள்ளே சில கனவுகளாய்..

கவிதைகளாய்..

கரைந்துபோகாத சித்திரங்களாய்..

போனதாக நினைத்தவர்களின் குரல்

மனவெளிகளில் நீக்கமற

கேட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது

உங்களிடம் பேசிக்கொண்டே

உங்களுக்குக் கேட்காமல்

அவர்களிடமும் பேசுகிறேன்

என்னைக் கொன்றுவிட்டு

என்னையே முகமூடியாய் அணிந்துகொள்ள

அவர்கள் முயலும்போதெல்லாம் தடுக்கிறேன்

அவர்களை அடையாளம் காட்டச் சொல்கிறீர்கள்

மறுக்கிறேன்

ஒன்றுக்குள் ஒன்றாக

அவர்களின் முகங்கள் கலந்து

புதிய முகங்கள் உருவாகின்றன

யார் யாரோ பட்டியலில்

நீங்களும் இருக்கலாம்

நீங்கள் அறியாமலே!